DASAR & PERUNDANGAN

Majlis Perhutanan Negara telah meluluskan Dasar Perhutanan Negara pada tahun 1977 dan disahkan oleh Majlis Tanah Negara pada tahun 1978. Dasar ini telah dipinda pada November 1992 untuk menangani isu-isu yang dibangkitkan oleh masyarakat antarabangsa ke atas kepentingan pemeliharaan kepelbagaian biologi dan penggunaan sumber genetik dan peranan masyarakat tempatan ke atas pembangunan sumber-sumber genetik dan peranan masyarakat tempatan ke atas pembangunan hutan. Penerimaan Dasar Perhutanan negara ini akan mengukuhkan hubungan dan kerjasama antara Negeri dan Persekutuan kerajaan dalam pembangunan sektor perhutanan. Aspek-aspek penting yang digariskan dalam Dasar Perhutanan Negara ialah:

  • Hutan Perlindungan untuk memastikan kestabilan iklim dan keadaan fizikal negara, pengawalan sumber air, kesuburan tanah, kualiti alam sekitar pemuliharaan biodiversiti dan mengurangkan kerosakan akibat banjir dan hakisan kepada sungai dan tanah pertanian.
  • Hutan Pengeluaran kepada pengeluaran bekalan berterusan produk-produk hutan pada kadar yang munasabah di negara ini dari segi ekonomi dan diperlukan untuk pertanian, penggunaan domestik, perindustrian dan eksport.
  • Hutan Lipur untuk mengekalkan kawasan yang mencukupi sebagai tempat rekreasi, eko-pelancongan dan meningkatkan kesedaran orang ramai mengenai perhutanan.
  • Hutan Penyelidikan dan Pendidikan untuk penyelidikan, pendidikan dan pemeliharaan kepelbagaian biologi.
  • Melaksanakan program yang dirancang pembangunan hutan melalui pemuliharaan hutan dan pemeliharaan operasi berdasarkan silvikultur yang sesuai.
  • Menggalakkan penuaian yang cekap dan penggunaan kawasan hutan pengeluaran bagi faedah ekonomi yang maksimum bagi semua jenis keluaran hutan dan menggalakkan pembangunan perindustrian selaras dengan trend sumber hutan dan peluang pekerjaan.
  • Menggalakkan pembangunan hutan yang dirancang industri ke arah pengeluaran produk siap dan separa siap yang telah menambah nilai untuk penggunaan tempatan dan eksport.
  • Agresif menggalakkan penyertaan bumiputera dalam industri berasaskan kayu sejajar dengan dasar kerajaan.
  • Mewujudkan ladang hutan spesies tempatan dan luar negara untuk memenuhi bekalan kayu dari hutan semula jadi.
  • Meningkatkan penyertaan aktif masyarakat tempatan di dalam projek-projek pembangunan perhutanan dan mengekalkan penglibatan mereka dalam program-program agro-perhutanan.
  • Meningkatkan hasil hutan bukan kayu melalui amalan-amalan pengurusan saintifik dan mampan untuk memenuhi permintaan tempatan dan keperluan industri yang berkaitan.
  • Melaksanakan program yang komprehensif latihan perhutanan di semua peringkat sektor awam dan swasta bagi memastikan bilangan yang mencukupi tenaga kerja yang terlatih bagi memenuhi keperluan industri perhutanan dan berasaskan kayu.
  • Menggalakkan pelaburan swasta dalam pembangunan hutan melalui penubuhan ladang hutan kawasan persendirian.
  • Mengurus dan menyokong program-program penyelidikan yang intensif dalam bidang perhutanan dan keluaran hutan bertujuan untuk meningkatkan faedah hutan secara maksimum.
  • Menggalakkan pendidikan dalam perhutanan dan menguruskan perkhidmatan publisiti dan pembangunan untuk meningkatkan pemahaman terhadap pelbagai faedah hutan.
  • Memberi perlindungan kepada kepelbagaian biologi dan pengekalan spesis flora dan fauna yang unik.
  • Membentuk satu program perhutanan masyarakat bagi memenuhi keperluan masyarakat di dalam dan di luar bandar.
  • Rizab bidang-bidang tertentu bagi perhutanan pendidikan dan lain-lain kajian saintifik.
  • Menjalin kerjasama yang lebih erat antarabangsa dalam bidang perhutanan untuk mendapat faedah melalui pemindahan teknologi dan pertukaran maklumat saintifik